Joke, lees het niet

Je maakt een fout en je draagt er de gevolgen van. punt.
En laten we het daarbij houden.

Toen ik gisteren het nieuws las over de uitspraken van minister Schauvliege vloog ik lichtjes van mijn stoel. Het beleid van mevrouw Schauvliege heeft me nooit omver geblazen, ik heb er altijd mijn twijfels bij gehad en deze misschien ook wel eens minachtend geuit. Dit weekend maakte minister Schauvliege, en als ik de kranten mag geloven – de zoveelste fout. Ze ging ervan uit dat het protest van (vooral) jong en oud een soort complot tegen haar beleid was. Nu daar was ze fout. En als je een fout maakt dan draag je daar de gevolgen van, wat nu ook is gebeurd. Het ontslag uit de Vlaamse Regering is m.i. gepast.

Maar. Mensen maken fouten, en als minister Schauvliege zaterdag in al haar vurigheid in de fout ging, dan deden vele van mijn facebook, twitter en whatsappvrienden dat ook. In al hun vurigheid heb ik uitspraken gezien over een mens, die voor mij niet door de beugel kunnen. Ik ben ook een politica, als ik mezelf al zo mag noemen, en ik ben een mens. Als ik morgen een fout maak, mag u mij daarop aanspreken. U mag mijn ontslag vragen en u mag bij het volgend democratisch moment, zijnde de verkiezingen mij daarop afstraffen. Dat maakt me nog geen trut, kutwijf, of... . Uitspraken die ik over mevrouw Schauvliege wellustig zag rondvliegen.

Maar wanneer heeft een mens het verdiend om zo hard aangepakt te worden? Mijns inziens is geen organisme op aarde het waard om trut, kutwijf, tsjeef of wat dan ook genoemd te worden. Pas op, ik las vandaag satirische berichten in fora als de raaskalderij waar ik best eens kan mee lachen. Maar ik las ook trut. Ik las ook hoer. Ik las vanalles, waarbij ik dacht, hopelijk moet ‘ons Joke’ dit niet lezen.
Heeft ze dit echt verdiend? Neen. Niemand.

In social mediatijden waarbij we allemaal sneller typen dan denken zijn dergelijke emotionele en kwade reacties een gewoonte geworden. Dat de HLN-fora al langer een no-go-zone zijn voor iedereen met een goed humeur wisten we al langer. Maar dat het galspuwen , spotten en beledigen zo in onze algemeen taalgebruik is geinfiltreerd, stelt me teleur.

We rekenen af met de fouten of meningen van mensen alsof we ze kennen en het recht hebben hen persoonlijk aan te vallen. Politici zijn vandaag de dag easy targets voor alle wereldproblemen. En ok, we mogen hen afrekenen op hun fouten, maar daar bestaan verkiezingen voor, of betogingen. Maar met scheldpartijen bereik je niets.

Ik ben niet blind, er zijn politici die graaien, die machtswellustig zijn. Er zijn politici met ondemocratische gedachten die onze welvaart in gedrang willen brengen. We hebben politici die liegen en we hebben politici die gewoon lui zijn, en er niet in slagen een beleid uit te dragen. Maar er zijn ook (veel meer) politici die hard werken, die een meerwaarde zijn, die dag-in-dag-uit storm trotseren om een langetermijnvisie uit te werken. En al de hierboven vernoemde mensen doen enerzijds goed en maken anderzijds fouten. Wie het niet eens is, geef je mening en onderbouw ze. Wie het niet eens is, stem op een andere visie. Maar ga nooit schelden. Ga in dialoog.

En het gaat niet enkel over politici, niemand mag vandaag nog fouten maken blijkbaar. Een agent, een soldaat, een ambtenaar, om het even wie, we nemen een foto en we doen er iets mee. Ik ben akkoord dat we niet nalatig zijn en reageren als iets misgaat, maar waar is het fatsoen?
Wie gaat morgen de verantwoordelijkheid dragen als deze mediastorm uit de hand loopt. Als iemand dit alles te persoonlijk neemt en niet naast zich neer kan leggen? Welke burger zal hiervan de verantwoordelijkheid nemen en de gevolgen dragen? Of is het slachtoffer dan zwak?

Tegelijkertijd, het internet is eeuwig. Ik lees kritiek op jonge meisjes die op betogingen pancartes met de boodschap ‘ride dicks not cars’ dragen. Terwijl we op deze jonge “sletjes” reageren alsof ze voor het leven gedoemd zijn te mislukken, ooit al nagedacht dat ook net die reactie voor het leven op het internet is gebrand? Ooit al nagedacht over de impact van deze reactie? Neen dus..

Kunnen we alstublief in deze harde tijden, serieus zijn? Een satire, een leuke cartoon, tot daar aan toe. Maar een trut, een groene hoer, een kutwijf, das erover. Reken met politici af in het stemhokje, niet op social media.

Maar ik besef dat het niet simpel is. En ik daag jullie uit. Als de 10yearchallenge een hit was, dan heb ik de volgende challenge voor u klaar! Post de komende week iets positief over een beleidsmaatregel van een politicus die u goed vond. Ik daag u uit, met de #positivechallenge om uw verantwoordelijkheid te dragen en eens wat positief uit te dragen.
​
Want nee, niet alles is fout. Er is veel goed.